کاهش شنوایی در کارگران شاغل در کارخانه ذغال شویی و معادن ذغال سنگ استان کرمان

مقدمه: کاهش شنوایی ناشی از سر و صدای محیط کار یکی از مشکلات منابع شنوایی و عارضه دراز مدت کار در محیط های صنعتی پر سر صدا است. در حال حاضر گروه عمده ای از کارگران واحدهای صنعتی در محیط های پر سر و صدا در معرض این گونه کاهش شنوایی هستند. لذا تحقیق حاضر به منظور تعیین میزان کاهش شنوایی )بیش از 25دسی بل( در کارگران معادن ذغال سنگ و کارخانه ذغال شویی استان کرمان صورت گرفت. روش کار: در این مطالعه توصیفی150 نفر کارگر شاغل در معادن با استفاده از نمونه گیری طبقه ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. نداشتن مشکل براساس نتایج ادیومتری انجام شده در بدو استخدام، نداشتن سابقه بیماری منجر به کاهش شنوایی، حداکثر سن 60 سال و حداقل 5 سال سابقه کار در معادن یا کارخانه از جمله شرایط لازم برای شرکت در مطالعه در نظر گرفته شد. جهت گردآوری داده ها از چک لیست ثبت اطلاعات که حاوی برخی از ویژگی های فردی و کار و نتایج ادیومتری در بدو استخدام بود، استفاده شد. علاوه بر این، ادیومتری کلیه افراد نمونه مورد مطالعه انجام شد. نتایج با استفاده از روش های توصیفی ارائه شد. نتایج: بر اساس نتایج ادیومتری، بیشترین درصد موارد غیر طبیعی (کاهش بیش از25 دسی بل) در هدایت هوایی و استخوانی مربوط به فرکانس4000 و بعد از آن به ترتیب فرکانس های 8000 و2000 هرتز بود. در مجموع در هدایت استخوانی %16 کارگران دچار معلولیت دو طرفه بودند، گوش راست%16.7 و گوش چپ%19.3 و در هدایت استخوانی %8 معلولیت دو طرفه که در هر گوش تقریبا مساوی بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی، به دلایلی چون عدم آموزش کافی در زمینه کاهش شنوایی ناشی از سر و صدای محیط کار و عدم انجام ادیومتری سالیانه، کارگران در معرض جدی کاهش شنوایی ناشی از سر و صدای محیط کار هستند. بنابراین باید برنامه ریزی هایی در جهت به حداقل رساندن کاهش شنوایی توسط مسوولین این معادن طراحی و اجرا گردد.